وقتی فتیله سازمان حفاظت محیط زیست پایین کشیده می‌شود
همه اینها در حالی است که در ماه‌های پایانی سال گذشته هیات مقررات زدایی و تسهیل مجوزهای کسب و کار برای حذف بروکراسی اداری، پیشنهاد به حذف بررسی و عبور از فیلتر سازمان حفاظت محیط زیست را در مرحله استقرار و بهره‌برداری صنایع در شهرک‌های صنعتی داد. پیشنهادی که با مخالفت کارشناسان و مقامات سازمان حفاظت محیط زیست روبه رو شد اما عاقبت با تغییراتی توانست به چهل و هفتمین مصوبه هیات مقررات زدایی تبدیل شود.
هیات مقررات زدایی و تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار بر اساس اینکه شهرک‌های صنعتی یک‌بار مجوز ارزیابی زیست محیطی گرفته اند، نیازی به بررسی دوباره سازمان حفاظت محیط زیست ندیده است.
به عقیده کارشناسان محیط زیست اما این مصوبه خلاء دارد که مغایر اصل پنجاهم قانون اساسی و اصل ۱۳۸ قانون اساسی و سیاست‌های کلی محیط زیست ابلاغیه رهبر معظم انقلاب اسلامی و نقض صریح ماده ۱۱ قانون هوای پاک است.
در این مصوبه، سازمان حفاظت محیط‌زیست مکلف به اصلاح ماده ۳ ضوابط استقرار واحدهای تولیدی صنعتی و معدنی شده است و از طرفی برای ساخت، توسعه، تغییر خط تولید، تغییر محل واحدهای صنعتی، تولیدی و معدنی در مرحله استقرار در داخل شهرک‌ها و نواحی صنعتی که تحت نظارت سازمان حفاظت محیط‌زیست زون‌بندی و رده‌بندی شده‌اند، نیازی به استعلام از سازمان محیط زیست نیست.
از نگاه کارشناسان،ابعاد افزوده شدن واحدهای صنعتی در شهرک‌های صنعتی با توجه به افزایش و تغییر حریم شهرها با حذف اخذ مجوز از سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان تنها نهاد تخصصی و ناظر محیط زیست تامل‌برانگیز و برای آینده پیش‌رو نگران‌کننده است.
در توضیح شرایطی که با توسعه صنایع می‌تواند آلودگی هوا را پیچیده‌تر و سردرگم تر کند باید گفت اصفهان مثال خوبی است؛ چرا که این کلانشهر در سال‌های اخیر رکوردار شهرهای آلوده کشور بوده است. ۱۰ درصد صنایع بزرگ کشور، ۷۰ درصد از تولید آهن و فولاد کشور و بیش از ۵۰ درصد تولید آجر کشور مربوط به اصفهان است و مطابق با آنچه اداره امور آزمایشگاه اداره کل حفاظت محیط زیست استان به ایرنا گفته است، ۷۰ درصد صنایع اصفهان در شعاع ۵۰ کیلومتری شهر اصفهان متمرکزند که بدنبال آن موضوع مهاجرت، تمرکز جمعیت و توسعه حمل و نقل درون شهری و برون شهری با میانگین سنی بالا و فرسوده، استقرار واحدهای کارگاهی و صنفی بالقوه آلاینده در بافت شهری و سایر عوامل در کنار شرایط خاص اقلیمی و هواشناسی از علل اصلی آلودگی هوای این خطه تاریخی است.
در زمان حاضر استان اصفهان حدود ۱۰ هزار واحد صنعتی کوچک و بزرگ، ۱۵ هزار واحد صنفی تولیدی، ۷۰ شهرک و ناحیه صنعتی، ۲ هزار واحد سنگبری، ۹۰۰ معدن فعال و ۷۰۰ کوره آجرپزی دارد.
در انتظار آلودگی‌ها و هزینه‌های گزاف باشیم
محمد درویش رییس کمیته محیط‌زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو معتقد است که با کاهش نظارت‌های سازمان حفاظت محیط زیست باید منتظر آلودگی بیشتر خاک، آب و هوا باشیم.
این کنشگر محیط زیست و منابع طبیعی ایران به ایرنا گفت: تا همین حالا هم که این مجوزها گرفته می‌شد، یکی از عمده‌ترین دلایل افت کیفیت سفره‌های آب زیرزمینی و منابع آب سطحی این بود که در بسیاری از مراکز و شهرک‌های صنعتی، الزام‌هاو هنجارهای محیط‌زیستی رعایت نمی‌شد.حالا فرض کنید که همین الزامی هم که وجود داشته است کاهش پیدا کند؛ طبیعی است که وضعیت به مراتب بدتر خواهد شد.
وی افزود: با این وصف باید منتظر این باشیم که کارگران و کارمندان شهرک‌های صنعتی، بیشتر در معرض آسیب و بیماری ها قرار بگیرند و باید منتظر این باشیم که شهرک‌های صنعتی به خصوص در اطراف کلانشهرها بر اثر وزش باد قالبی که اتفاق می‌افتد، بیشتر وضعیت شهرها را مسموم کنند.
به باور درویش، این تصمیمات بیشتر سوء برداشت از مانع زدایی است. تصمیماتی که می‌تواند بدون توجه به تبعات توسعه افسار گسیخته صنعت، هزینه‌های گزافی را برای کشور رقم بزند.
وی در ادامه گفت: این وضعیت خوبی نیست که به بهانه مانع زدایی از تولید، هزینه‌های بهداشتی و درمانی کشور را افزایش دهیم و نه تنها این ماجرا برای ما پول پایداری به ارمغان نمی آورد بلکه سرمایه‌های ما را هم به شدت به مخاطره می اندازد.
توسعه افسار گسیخته، میخی بر تابوت اصفهان
درویش درباره وضعیت زیست محیطی استان اصفهان و آنچه می‌تواند با قانون شکنی وضعیت این استان را شکننده‌تر کند، گفت: اصفهان همین الان هم قربانی توسعه افسار گسیخته است و اغلب مراکز صنعتی آلاینده و آب‌بر در غرب اصفهان، در منطقه زرین شهر قرار گرفته است. اصفهان روزهایی در سال آلوده ترین شهر ایران و حتی آلوده‌تر از تهران می‌شود. حالا فرض کنید این اندک سخت‌گیری‌هایی که در استقرار صنایع می‌شد، برداشته شود؛ معلوم است در اصفهانی که در چاله کوه صفه قرار گرفته با چه بحران‌های جدی‌تری روبه رو می‌شود.
وی افزود: با این وصف همان اندک منابع آبی که برای اصفهان باقی مانده و به شدت در معرض نابودی است بیشتر در معرض آلودگی قرار می‌گیرد. اصفهان در معرض پدیده ورشکستگی اکولوژیکی است و این اقدام می‌تواند میخی بر تابوت این کهن شهر باشد.
درویش با اشاره به عزم پیشروی و توسعه متولیان معدن در مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست گفت: در منطقه زنوز در آذربایجان شرقی، جایی که در آن معادن بیداد می‌کنند،سفره‌های آب زیرزمینی را آلوده کردند، سرچشمه‌های رودخانه زنوز که در حوزه آبخیز ارس قرار گرفته وارد منطقه دشت مغان در اردبیل می‌شود. مردم همه ناراحت و نگران افت کیفیت منابع آبی هستند. این وضعیت حفاظت محیط زیست ماست. حالا در چنین شرایطی همین اندک نظارتی را هم که وجود دارد، می خواهند به بهانه مانع زدایی از تولید بردارند؛ معلوم است که فاجعه خیلی وحشتناک‌تر می‌شود.
وی با هشدار نسبت به ابعاد فعالیت معدن در مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست، افزود: پارک ملی کلاه قاضی اصفهان که مدیرانش در برابر هر نوع توسعه‌ای مقاومت می‌کردند دچار فرونشست زمین است. سرزمین ما به هم پیوسته است و نمیتوان آن را به شکل جزیره ای حفظ کرد. تصور کنید با این شرایط بگویند معادن هم در پارک ملی کلاه قاضی راه بیفتد؛ این فاجعه خواهد بود. با این شرایط به نظر می‌رسد سازمان محیط زیست هیچ اختیار و قدرتی برای حفاظت سزاوارانه از مایملک محیط زیستی‌اش ندارد.
